„Pomiędzy”

Łatwo jest pisać na temat tożsamości płci jako konstrukcji kulturowej, łatwo powtarzać za Judith Butler, że podział na naturę i kulturę sami wytwarzamy w ramach strategii władzy, którą przez odwołanie do natury legitymujemy.

Trudniej to wszystko się przedstawia, kiedy te kategorie i koncepcje teoretyczne przybierają swoją realność, swoje „tu i teraz”. Trudniej szczególnie wtedy, kiedy płeć, uznawana za fenomen kształtowany kulturowo, przeżywana jest w indywidualnym doświadczeniu cielesnego aktu zamiany. 

Weronika Kami, „rozmontowując system hormonalny” w swoim ciele, wykorzystuje wiersz jako formę refleksji nad tym procesem. Słowem rozmontowuje więcej niż tylko hormony.

Niedomówieniami, znakami z elektronicznej korespondencji Kami wytwarza specyficzną przestrzeń „pomiędzy”, w którą wpuszcza wszystkich, także tych, którym taka zamiana jest nieznana. Nie wpisując się w żadne jednoznaczności zebrane tu wiersze nie dają wyjaśnień samego fenomenu zamiany, ani podjętej decyzji o przemianie, pozwalają jednak dotknąć tajemnicy związanych z nią osobistych przeżyć.

Forma poezji, która wybrała Weronika Kami, jest zarazem zapisem egzystencjalnych doświadczeń przemiany cielesnej i duchowej, jak i przemiany estetycznej, w języku i w poetyckich formach. Jest to w Polsce pierwszy tego rodzaju artystyczny zapis. Wymarzona „potencja nieposiadania” jest trudna do zintegrowania z przeszłością. Weronika Kami pisze tu sobą swoją historię, bo innej nie ma, ponieważ tamtą, sprzed przemiany, zostawiła za sobą.

prof. dr hab. Bożena Chołuj

Gender Studies UW, Instytut Germanistyki UW Katedra Polsko-Niemieckich Związków Literackich i Kulturowych oraz Gender Studies, Europejski Uniwersytet Viadrina Frankfurt nad Odrą